Sa
Jobia Santa
Su manzanu de sa Jobia Santa est proinde a diluviu, e parede chi
cherzat sighire po tottu die. Verso sa undighi
s’iscrariat unu
pagu e s’impreu de Santa Rughe calada a su cannedu de Urmos po
segare sa canna noa de s’Ecce Homo. Sa canna etza benidisegàda a
cantigheddos e zada a tottu sa popolazione.
Apustis bustàu verso sas duas e mesu
sos impreaos e sas impreadas de Santa Rughe attobana a sa
cresia de Sant’Ainzu po ogare s’Ecce Homo.
Sos cufrades narana su Miserere cando che ogana s’istatua e dha ponene in sas
andias in pitzu de sa mesa in mesu cresia. Sas impreadas dha mudana
cun rampos de amenta,
limpidedha, violas, fresias e ateros frores chi poi benin
beneittos. Bi ponene a inghiriu tottu sos Nenneres fattos de
trigu e de asolu e lentiza. Ocannu
funi medas e bellos, isperamos chi siat annada ona!.
A sas trese si sonat sa campana de Sant’Ainzu e sa zente benidi a
pregare s’Ecce Homo, a chie che attidi ateros nenneres a chie che
attidi lumicinos.
A su sero a sas sette e mesu b’este sa missa cu su Lavabu. Su preìde
samunat sos pes a doighi cunfrades, battoro de Su Sennore, battoro
de Su Rosariu e battoro de Santa Rughe. Su Cuntzertu cantada su
Kirie in sa missa, su Miserere ei s’Istabat Mater in sa
prutzessione po che atire s’Ecce Homo a cresia mazzore. Agabàda
sa prutzessione su Friore de su Sennore cumbidat a tottus in sa sala
in sutta de sa cresia mazore.
|